In oktober was er de ‘Week van de toegankelijkheid’ Er zijn dan activiteiten door het hele land. Je kunt bijvoorbeeld restaurants, stations en musea testen op toegankelijkheid. Of stadswandelingen maken om te ontdekken of je je als mens met handicap goed kunt bewegen in die stad. Ook kun je de mogelijkheden ontdekken in het toegankelijk maken van websites. Kort samengevat komt het hier op neer; Je kunt ervaren hoe het is om een handicap te hebben en even meegaan in die wereld. Heel eerlijk; meestal gaat die themaweek een beetje langs me heen. Dit jaar niet en zette hij me aan het denken. Hoe werk ik aan toegankelijkheid van mijn handverzorgingshuiskamer? Hoe voer ik mijn ideeën daarover echt uit? De thema-week begin oktober gaf mij motivatie om daarover te vertellen.
Website
Wat heb ik gedaan om hier toegankelijkheid te vergroten?
Bijvoorbeeld een paar aanpassingen zodat slechtziende en blinde mensen mijn website kunnen lezen. Zo kun je de letters groter maken en de kleuren veranderen. En als ik foto’s in de tekst plaats, kan ik in een tekst vak de foto omschrijven. Ook als je hem niet kunt zien, weet je dan wat er op staat.
‘Maar wat als ik liever luister dan lees?’
Dan kun je de blogs en andere pagina’s aan je laten voorlezen! Ik heb een programma op de website gezet wat ‘Responsive Voice’ heet (snel reagerende stem). Met codes (niet zichtbaar op de website) laat ik alles voorlezen. Die stem klinkt een beetje blikkerig en sommige woorden worden te snel achter elkaar gezegd. Niet helemaal wat ik wil, maar het is beter dan niets. Wat ik het mooiste zou vinden? Als je míjn stem hoort bij het voorlezen!
Dat is de volgende stap, maar dan moet ik eerst een drempeltje over, ook al heb ik dit zelf bedacht en wil ik het heel graag. Want iets inspreken heb ik nog nooit gedaan! Ja, een voicemail soms maar daar ben ik al niet zo’n ster in. Maar misschien is gewoon voorlezen anders. Ik ga het ervaren en in kleine stapjes verdelen; dat werkt ook hierbij het beste voor mij denk ik. Je hoort het vanzelf als ik iets ingesproken heb!
Communicatie
Voor mijn teksten gebruik ik ook een programmaatje dat mij verteld of de tekst makkelijk leesbaar is. Ik probeer er al op te letten dat ik geen ingewikkelde woorden gebruik, zonder dat het de tekst kinderlijk maakt. Maar zo’n extra controle vind ik wel fijn. Alle pagina’s zijn daardoor ook voor mensen met andere woordenschat dan die van de gemiddelde mens goed te lezen.
Een andere vorm van toegankelijkheid die ik onder het kopje ‘communicatie’ zet; praten met gebaren. Gebarentaal dus. Ik heb vorig jaar meegedaan aan de Gebaren Challenge van Bianca van der Horst. Je leert dan Nederlands met ondersteunende gebaren spreken. Fijn als er een gast komt die doof of slechthorend is, maar ook zeker fijn voor mensen die snel overprikkeld zijn. Gebaren is dan rustiger dan praten.
Locatie
Nu ontvang ik mensen in mijn woonkamer in het appartement waar ik woon. Deze is drempelvrij en de flat heeft een lift. Ook als je niet (goed) kunt lopen, kom je dus vrij makkelijk bij mijn appartement Voor nu vind ik het prima om mijn bureau om te toveren tot behandeltafel, maar écht handig is het toch niet. Niet voor langere tijd. Maar dat wist ik al voordat ik hieraan begon en had daar al een oplossing voor gevonden!
Begin volgend jaar ga ik naar een echte behandelruimte. We gaan mijn oude slaapkamer veranderen in een ruimte waar ik mijn gasten kan ontvangen. Veel hoeft er niet gedaan te worden, behalve nieuwe spullen kopen en een ander kleurtje tegen de muur. De toegang is drempelloos en ook in huis geen drempels. Binnenkomen is ook hier geen probleem of zelf maar een uitdaging. Je rolt of loopt zo naar binnen. Ook heel handig; naast mijn oude slaapkamer zit een badkamer. Ik heb dan een wastafel binnen handbereik en kan spullen gewoon iets langer laten liggen zonder dat het in de weg ligt.
Meebewegen
Tot zover alle praktische en echt zichtbare punten. Toegankelijkheid kan je ook niet zo zichtbaar vergroten. Ook door te kijken naar de mogelijkheden, zodat het bezoek voor ons allebei prettig verloopt. Soms dus meebuigen of meebewegen met wat mijn gast graag wil. Een voorbeeld; een tijdje terug kwam er iemand bij me langs die ik een basisbehandeling mocht geven. Of beter gezegd; dat hadden we al afgesproken. Toen ze bij mij kwam, zei ze dat ze de laatste tijd heel droge handen had. En dat haar handen misschien meer vroegen om een pakking dan om basiszorg.
Nu kon ik haar natuurlijk zeggen dat ik daar niet in mee zou gaan. Ze had eerder al een basisbehandeling gevraagd en die zou ze dus krijgen. Punt erachter. Maar die houding past niet bij ‘Handsaam onderhoud’. Dus wat deed ik? Ik zei haar dat ik haar handen lekker zou gaan verwennen met een pakking en een korte massage. En wel even haar nagels zou vijlen, want dat konden ze ook wel gebruiken.
Het werd eigenlijk een mengsel van mijn aanbod op mijn website. Het was voor mij even schakelen, maar ik raakte door haar vraag niet van slag. Dat heb ik soms als er onverwacht iets ineens anders gaat. Maar nu kon ik meteen met haar meedenken en meebewegen bij wat zij nodig had. Leuk om die reactie in mezelf te voelen. Ik kon dit gewoon! En het ging prima. Dus het resultaat van de dag; ik had een groeimomentje meegemaakt en mijn gast ging met zachte handen weer naar huis.
Zo werk ik mijn ideeën over toegankelijkheid uit in de breedste vorm die ik kan bedenken.