Mijn zoetsappige film is halverwege als ik mijn rechterbeen uitstrek. Even de spanning eruit.
Met beide handen til ik mijn been een beetje op. Krak-krak-krak hoor ik ineens. Niet vanuit mijn been, maar het gekraak kwam van mijn linkerschouder. Best hard en schrik er dan ook wel een beetje van. Doet alles wat het hoort te doen, het nog wel? Ik heb toch niets stuk gemaakt? Dat kan bijna niet, zó hard was mijn beweging helemaal niet! Ik beweeg mijn armen, schouders en heupen een paar keer heen en weer. Geen vreemd gekraak meer en ik voel mijn ademhaling en hartslag rustiger worden. Ik ben nog heel. Mijn film had ik van schrik op pauze gezet, maar zet hem toch weer aan. Zal wel goed zijn allemaal… In de uren en dagen daarna lijkt het wel mijn lichaam meer ontspannen is. Soepeler beweegt ook.
De uitspraak “goed in je vel zitten” ken je vast wel. Dan bedoelen mensen vaker dat ze zich gewoon goed voelen, maar het lijkt wel alsof ik écht beter in mijn vel zit! Maar hoe kan dit zomaar?
Beter in balans
De dagen na dat gekraak kan ik me soepeler bewegen en merk ik dat sommige dingen makkelijker gaan. Minder moeite kosten. Tijdens het aankleden merk ik bijvoorbeeld dat ik beter rechtop kan blijven zitten en dat het minder energie kost. Mijn balans is duidelijk beter!
Tijdens een rit in de auto is het helemaal duidelijk: mijn balans is écht verbeterd. Ik roep hardop dingen die me opvallen en die ik nu wél of gewoon makkelijker kan doen. Zoals de zak met broodjes voor onderweg uit de koeltas pakken. Daar had ik eerder altijd nét een hand te weinig voor, omdat ik me moest vasthouden om niet om te vallen. Nu kan ik dat ineens. En terwijl de auto nog rijdt ook!
Het is een vorm van vrijheid die ik helemaal niet ken. En dat doet niet alleen lichamelijk wat met me. Ik word er emotioneel van. Het raakt me omdat ik altijd flink wat moeite heb moeten doen te (blijven) zitten. Het kostte veel energie om iets te doen én te voorkomen dat ik omviel. Ik kan nog steeds niet lang rechtop zitten zonder me ergens aan vast te houden, maar toch… Iets doen zonder houvast gaat wél makkelijker.
Hóe dan?!
Hoe kan dit, wat is er gebeurd? En waarom niet eerder? Mijn ouders en ik denken dat het komt doordat ik sinds een paar jaar wekelijks in een oefenzaal van de fysiotherapeut te vinden ben. Ik trek en duw aan fitness apparaten. De oefeningen die ik doe zijn vooral goed voor mijn arm- , buik- en borstspieren. En voor mijn evenwicht. Al langer merkte ik wel dat mijn nek en schouders soepeler werden, maar zo’n grote verandering had ik nooit verwacht… Ze hebben duidelijk resultaat, die uurtjes in de sportzaal! Ik vertel het ook aan mijn fysiotherapeut en zij snapt ook niet hoe dit mogelijk was. Ze maakt er samen met een collega een korte studie van. We komen niet verder dan dat er in mijn ribbenkast iets verschoven moet zijn. Aan mijn buitenkant is niets anders dan anders, dus echt iets aanwijzen gaat niet.
Ik ervaar nog een groot pluspunt: sommige oefeningen die eerder niet lekker aanvoelden, nu wél goed voelen. En ik ze zonder pijntjes kan doen. Heel fijn! Weer een pluspunt erbij.
‘Het maakt dat wat je nu doet misschien ook makkelijker.’ Iets wat even door mijn hoofd schiet, maar ik niet het grootste pluspunt vind. Maar toch, dat zou zomaar kunnen! Ik heb na de grote verandering een paar mensen handverzorging mogen geven en ik merkte toch wel dat ik rechter en meer ontspannen tegenover ze zat. Wat ik zeker weet is dat ik dit véél eerder had willen beleven. Maar er zal wel een reden voor zijn dat dit me nu overkomt en niet jaren terug al.
“Eigenlijk ben je minder gehandicapt dan altijd gedacht.” Vlak nadat de grote verandering heeft plaatsgevonden, hoor ik mijn vader dit zeggen. En hij heeft gelijk. Mijn lichaam zo was zoals het was en dat was goed. Nu is het nog beter. Mogelijk heeft er altijd iets nét een beetje scheef gezeten en is dat nu hersteld. Zoiets maak ik er maar van.
‘Niet te veel meer over nadenken, geniet er lekker van!’ Deze reactie krijg ik een paar keer te horen. Dat doe ik zeker! Goed in je vel zitten. Ik begrijp nu wat dat is. Mijn huid past beter om mijn botten. Ik zit écht beter in mijn vel.